چه‌قدر آسان می‌توان از گذشته نوشت. چه‌قدر راحت می‌توان از دیروز حرف زد! چه‌قدر حرف داریم. حرف‌های مانده در بغض گلو! چه‌قدر ساده می‌توان گفت دیروز!

اما دیروز یک واژه ترکیبی است. روزی که گذشت دیروز بود. فردا ـ که هنوز نیامده! ـ همان امروز است که دیروز منتظرش بودیم و دیروز همان امروز است که به فردایش می‌سپاریم.

چه‌قدر سخت است رفتن و قدم گذاردن بر جایی که نمی‌دانی کجاست؟!

تا به حال، از روشنایی به نقطه‌ای تاریک (و احیاناً ناشناخته) مثل غار، رفته‌ای؟

غارنوردان می‌گویند باید برای رفتن به غار تجهیز شوی. مجهز به خیلی چیزها؛ از جمله چراغ راه و راه بَلَد یا راهنمای غار!

سال جدید پیشِ‌رو است و ما در حال قدم گذاردن به فردا. همان فردایی که گاهی کارها را معطل می‌گذاشتیم و به سال دیگر حواله می‌شدند، حالا؛ در همین نزدیکی است. چند قدم بیش نمانده! چند روزِ دیگر می‌شود آغاز؛ سال یکهزار و سیصد و هشتاد و هشت.

اندکی دیگر اندوخته‌هایمان عنوانِ پارسال می‌گیرد و اسمش می‌شود تجربه! چه‌قدر تجربه داریم.

تجربه می‌گوید برنامه‌ات برای سال نو چیست؟ برنامه‌ات چراغ راه تو و تجربه‌ات راهنمای توست. همین الآن، الساعه، دست به قلم شو! بنویس که سال جدید چگونه خواهی بود؟ چه خواهی کرد؟ برنامه‌ات چیست؟

از بهار بنویس، از سبزی و شادابی و نشاط! هر لحظه در این اندیشه باش که داری جوانه می‌زنی تا جوان بمانی، جوانی پخته‌تر از پارسال.

سالی پربرکت در پیش است، حرکت کنیم تا قدر بشناسیم. بر بهار سلام کن و خنده بر لب، شاد زی!

ماهنامه «کانون» آمدن بهار هشتاد و هشت را به همه مخاطبان ارجمند، سردفتران، دفتریاران، حقوقدانان، اندیشمندان، کارکنان گرانقدر ماهنامه و کانون سردفتران و دفتریاران، دفاتر اسناد رسمی و خانواده محترم جامعه بزرگ سردفتری ـ که یک‌سال توفیق را نصیب خویش و جامعه حقوقی ایران اسلامی نمودند ـ تبریک گفته و بهترین‌ها را برای جملگی عزیزان آرزو می‌کند.